زیستگاه در کنیا

زیستگاه در کنیا، دره بزرگ ریفت 8700 کیلومتر (5400 مایل) است و از دره اردن در خاورمیانه شروع می‌شود، کل دریای سرخ قبل از عبور از اتیوپی، کنیا، تانزانیا و موزامبیک را در بر می‌گیرد و در نهایت به اقیانوس هند در بیرا در نزدیکی رودخانه زامبزی می‌رسد. آن بخش از دره در کنیا که به نام جی دبلیو گرگوری، زمین شناس بزرگی که اولین بار آن را توصیف کرد، «شکاف گریگوری» نیز شناخته می شود، پر از آتشفشان های اخیر مانند کوه لونگونوت (هنوز تا حدی فعال)، سوسوا، ابورو، مننگای، لوندیان، کاکورینیو و جزایر مرکزی و شمالی در دریاچه تورکانا است. همچنین دارای هفت دریاچه است که هیچ خروجی ندارند.

اینها دریاچه‌های تورکانا (دریای یشم)، بارینگو، بوگوریا، ناکورو، المنتایتا، نایواشا و دریاچه ماگادی هستند. هنگامی که بر روی دره ریفت و ارتفاعات اطراف باران می بارد، آب از رودخانه ها و نهرها به سمت حوضه های دریاچه می ریزد. سرعت بالای تبخیر تنها راه اصلی خروج آب از دریاچه هاست. تبخیر، تجمع زیادی از نمک ها و مواد معدنی را در دریاچه ها به جا می گذارد.

این امر باعث می‌شود که همه دریاچه‌ها (به جز دو دریاچه نایواشا و بارینگو) حاوی محتوای قلیایی بالایی باشند، عاملی که باعث می‌شود خاک‌های بسیار قلیایی داخل و اطراف دریاچه‌ها استخوان و عاج را به فسیل تبدیل کنند. روند فسیل‌سازی طی سال‌ها باعث شده است که دره ریفت در کشور بقایای حیوانات و انسان‌های باستانی را به شکل فسیل حفظ کند. بنابراین اطلاعات مهمی از گذشته باستان به ما می دهد.

ساحل شمالی مومباسا – اقیانوس هند

ساحلی بین جزیره مومباسا و 70 کیلومتری کیلیفی با امتداد طولانی سواحل آفتاب‌گرفته با حاشیه‌های نخل، این منطقه را به بهشت توریستی تبدیل کرده است. پلی بر روی نهر تودور، جزیره را به استراحتگاه های ساحلی که به سمت شمال در امتداد ساحل کشیده شده اند، پیوند می دهد. فری تاون، بعد از پل نیالی، توسط سر بارتل فرر در سال 1870 به عنوان دهکده ای برای بردگان آزاد شده ساخته شد. اینجا بود که IBEA حدود 1420 برده را در سال 1888 خرید و آزاد کرد. در همان نزدیکی یادبود دکتر جی.ال. کراپف، پیشگام انجمن مبلغان کلیسا است که همسر و فرزندش در ژوئیه 1844 مردند و در آنجا به خاک سپرده شدند.

جلوتر از پل، نیالی قرار دارد. املاکی که دارای یک باشگاه ورزشی، زمین گلف و برخی از بهترین هتل ها در امتداد ساحل شمالی است. یک پناهگاه خصوصی حفاظت از حیات وحش و جنگل که توسط شرکت سیمان بامبوری تأسیس شده است، اولین حلقه از زنجیره ای از جاذبه ها را در امتداد ساحل شمالی تشکیل می دهد. این پناهگاه بر روی فرورفتگی به جا مانده از زمان استخراج سنگ آهک مرجانی توسط شرکت برای تولید سیمان ساخته شده است. یک کشاورز سوئیسی به نام رنه هالر با ایجاد غرفه‌هایی از جنگل‌ها، درختچه‌ها، تاکستان‌ها، درختان مرکبات، انبه، موز و باغ‌ها با گونه‌های مختلف حیات وحش و حوضچه‌های ماهی که در آن تیلاپیا و دیگر گونه‌های ماهی وجود دارند، به شرکت کمک کرد تا محیط زیست ویران شده را احیا کند و پرورش دهد تا هزاران بازدید کننده را خوشحال کند.

آکواریوم Kipepeo که توسط مسیو آلارد ساخته شده است مزرعه معدن بامبوری را تحسین می کند. در اینجا باغ های مرجانی زیبا، صدف ها و ماهی های مرجانی برای لذت و تفریح بازدیدکنندگان به نمایش گذاشته شده است. در حدود 8 کیلومتری شهر مومباسا و روبروی هتل اینترکانتیننتال، پارک ملی دریایی تازه تأسیس مومباسا (10 کیلومتر مربع) قرار دارد. این پارک در سال 1986 برای حفاظت از مناطق زیبای مرجانی و ماهی های مرجانی که جاذبه اصلی را تشکیل می دهند تأسیس شد.

از ساحل نیالی تا کیکامبالا، جبهه ساحلی با امکانات تفریحی گسترده مانند زمین‌های گلف، هتل‌های ساحلی، باغ‌های ماهی، صخره‌های مرجانی، و امکاناتی برای اسکی، غواصی، سفرهای ماهیگیری با بازی‌های بزرگ و قایقرانی با قایق‌های موتوری پراکنده است. در ادامه، بازدیدکنندگان از یکی از بزرگترین املاک سیسال آفریقا – ویپینگو سیسال استیت که در سال 1934 تأسیس شد، به نهر کیلیفی می روند.

نهر زیبای کیلیفی، مکانی عالی برای زندگی پرندگان فراهم می کند. ورزش‌های آبی شامل یک پرواز دایره‌ای 15 دقیقه‌ای در اطراف کریک با هواپیمای دریایی است که تجربه‌ای به یاد ماندنی برای بازدیدکنندگان است. شهر کیلیفی یک بنای باستانی را در خود جای داده است – ویرانه‌های شهرک برده‌فروشی قرن چهاردهم و یک پارک مار در انتهای جنوبی.

قبل از رسیدن به واتامو، از منطقه حفاظت شده جنگلی آرابوکو-سوکوکه، بقایایی از جنگل های ساحلی بومی که به خاطر درختان لاستیکی بومی، جانوران پرنده و زندگی پروانه ای معروف است، عبور می کنیم. این مکان تنها جایی در کشور است که در آن Aders Duiker کمیاب و فیل دنده طلایی در آن زندگی می کنند. از گونه های منحصر به فرد پرندگان می توان به پیپیت سوکوکه و جغد سوکوکه اسکوپز اشاره کرد.

بازدیدکنندگانی که علاقه مند به گشت و گذار در ساحل شمالی دورافتاده و جزیره لامو هستند، در جاده مالیندی-لامو که از رودخانه ساباکی از روی یک پل عبور می کند، حرکت خواهند کرد. در راه ممکن است در Karawa توقف کنند تا خلیج Formosa را ببینند – بزرگترین ساحل در ساحل شرق آفریقا با تپه های شنی. قبل از گارسن، دلتای رودخانه تانا با جنگل‌های رودخانه‌ای سبز قرار دارد که از تعداد زیادی پرندگان آبزی حمایت می‌کنند.

گارسن یک مرکز تجاری مهم محلی است که در آن قبایل سومالی، اورما و پوکومو هر روز صبح برای تجارت دام، پوشاک و مواد غذایی گرد هم می آیند. در حین حضور در گارسن، بازدیدکنندگان می‌توانند از ذخیره‌گاه ملی نخستی‌سانان رودخانه تانا دیدن کنند تا کولوبوس قرمز و میمون‌های مانگابی را ببینند و بعد از آن به موکووه و از طریق کریک به جزیره لامو بروند.

ساحل جنوبی مومباسا – اقیانوس هند

استراحتگاه‌های ساحلی در جنوب شهر مومباسا تحت سلطه ساحل دیانی قرار دارند، بخش بزرگی از شن و ماسه به طول بیش از ده کیلومتر و اقیانوس آبی آرام در حاشیه قرار دارد. جنگل Jadini در مجاورت ساحل، محل مورد علاقه پلنگ، میمون های کلوبوس، بابون ها و انواع زیادی از پرندگان جنگلی است. دیگر استراحتگاه های ساحلی در امتداد ساحل عبارتند از ساحل لیکونی، درست روبروی کشتی لیکنی و ساحل شیمونی، تقریباً در مرز کنیا و تانزانیا.

عمده فعالیت‌های تفریحی سازمان‌دهی شده در امتداد ساحل جنوبی برای لذت بردن بازدیدکنندگان شامل اسکی روی آب، موج‌سواری بادی، غواصی و ماهیگیری در اعماق دریا است. شیمونی، در حدود 120 کیلومتری مومباسا، دروازه ورود به پارک ملی دریایی Kisite-Mpunguti (28 کیلومتر مربع) و ذخیره‌گاه و همچنین مرکز اصلی صنایع ماهیگیری در امتداد ساحل جنوبی است. در شیمونی بود که هزاران برده در آن غار بزرگ نگهداری می شدند.

پارک دریایی، که در سال 1978 تأسیس شد، بهترین استراحتگاه ها را برای گونه های زیبای ماهی مرجانی مشابه آنچه در پارک های ملی مالیندی و واتامو دیده می شود، ارائه می دهد. در هنگام جزر و مد با قایق قابل دسترسی است. سفرهای قایقی به یکی از بهترین مناطق ماهیگیری در اعماق دریا – کانال پمبا یا پارک ملی دریایی Kisite در امتداد لبه کانال از شهرک ساحلی شیمونی سازماندهی می شود. همانطور که به سمت پارک دریایی حرکت می کنید، دلفین ها را با حرکت قایق خود خواهید دید. از آنجا می توانید از جزیره واسینی دیدن کنید تا مناظر ماه مانند و روستاهای قدیمی عرب را ببینید.

دریاچه ویکتوریا – غرب کنیا

دریاچه ویکتوریا (67850 کیلومتر مربع)، سرچشمه رود نیل است. سفرهای ماهیگیری با قایق برای شکار ماهی تیلاپیا، نیل سوف و چندین گونه ماهی دیگر از جاذبه های اصلی دریاچه است. سوف غول پیکر نیل در دهه 1950 بدون موفقیت وارد دریاچه شد. با این حال، زمانی که این تمرین در دهه 1960 تکرار شد، نتایج حاصل از انفجار سوف نیل در دریاچه بود که منجر به خوردن گونه‌های جدید بومی شد و مردم محلی را بدون غذاهای لذیذ تیلاپیا رها کرد.

دریاچه تورکانا – شمال کنیا

دریاچه تورکانا، “دریای جید” بزرگترین دریاچه کنیا در کف دره بزرگ ریفت (حدود 255 در 50 کیلومتر) است. این یک دریای داخلی در وسط یک بیابان است که جدیدترین جاذبه های گردشگری کشور را ارائه می دهد و در شمال به اتیوپی امتداد می یابد که در آن رودخانه های متعددی از ارتفاعات اتیوپی از جمله رودخانه Omo وارد آب های آن می شوند. اینجا مانند بقیه دریاچه های دره ریفت، هیچ خروجی ندارد. این آب زیبا، شفاف و بدون آلودگی است، بنابراین نیمه قلیایی است اما سرشار از ماهی، تمساح و حیات پرندگان است. دمای منطقه ممکن است تا 145 فارنهایت (63 درجه سانتیگراد) افزایش یابد و گاهی اوقات به خصوص برای بازدیدکنندگان کمی ناراحت کننده است.

کنت ساموئل تلکی فون زک اولین مرد سفیدپوستی بود که دریاچه را در مارس 1888 دید. او آن را دریاچه رودولف به افتخار حامی خود آرشیدوک اتریش نامید. اما این نام در سال 1975 توسط مرحوم مزی جومو کنیاتا به دریاچه تورکانا تغییر یافت. . نوک جنوبی دریاچه با بادهای بنفش قوی مشخص می شود که در سراسر دریاچه ایجاد می شود و جزر و مد را تشکیل می دهد و آن قسمت از دریاچه را برای ماهیگیران بسیار خطرناک می کند. ماهی لوتی غول پیکر نیل به بیش از 200 پوند رشد می کند و ممکن است به 400 پوند هم برسد، که باعث خوشحالی ماهیگیران ورزشی می شود، اما ماهیگیران تجاری به دنبال تیلاپیای خوش طعم تر نیل هستند که خشک یا منجمد شده و در نایروبی و دیگر شهرهای کشور به بازار عرضه می شود.

جزیره مرکزی دریاچه ها، یک آتشفشان فعال، درست در مرکز دریاچه، که گاهی اوقات ابرهای بخار گوگرد و دود را بیرون می زند، به عنوان پارک ملی در سال 1983 برای حفاظت از محل پرورش تمساح نیلز تأسیس شد. این جزیره دارای سه دریاچه است – دریاچه کروکودیل، دریاچه فلامینگو و دریاچه تیلاپیا. دسترسی با Lodwar از طریق جاده به خلیج فرگوسن، در حدود 60 کیلومتری شهر Lodwar و سپس روی دریاچه با استفاده از قایق‌های موتوری اجاره‌ای از دریاچه Turkana Angling Lodge در خلیج انجام می‌شود.

قبیله جالب El-Molo زمانی تنها به 80 نفر کاهش یافت و به عنوان کوچکترین قبیله در آفریقا توصیف شد، در دو جزیره کوچک و Loiyangalani در گوشه جنوب شرقی دریاچه ساکن است. با این حال، این قبیله اکنون به بیش از 500 نفر افزایش یافته است. آنها با ماهی، گوشت کروکودیل و حیوانات وحشی مانند کرگدن، لاک پشت و پرندگان زندگی می کنند.

پارک ملی جزیره جنوبی (39 کیلومتر مربع)

مانند جزیره مرکزی، جزیره جنوبی نیز در سال 1983 برای حفاظت از محل پرورش تمساح نیل، اسب آبی و مارهای سمی منحصر به فرد آن، مانند مار کبری و افعی ایجاد شد. این شهر در مرکز کشور ال مولو قرار دارد – قبیله ای که تازه از استاندارد زندگی عصر حجر بیرون آمده و جان هیلابی در سال 1964 او را به عنوان “مسابقه ای که زمان فراموش کرده بود پایان دهد” توصیف کرد.

دسترسی از طریق Loiyangalani (محل درختان) است، جایی که Oasis Lodge پایگاه و امکانات (قایق های موتوری) را برای سفرهای تماشای پرندگان به جزایر و برای بازدیدکنندگانی که قصد دارند تورهای تفریحی کمپینگ را به کوه Kulal یا Mount Moiti انجام دهند و چشمه های آب معدنی آن را ببینید، فراهم می کند.