اقتصاد کشور کنیا

اقتصاد کشور کنیا، کشاورزی همچنان بزرگترین بخش اقتصاد کنیا است که تقریباً 75٪ از جمعیت را تأمین می کند و 20٪ از تولید ناخالص داخلی را تشکیل می دهد، در حالی که 60٪ درآمد ارزی را ایجاد می کند. در بخش کشاورزی، زمینه های قابل توجهی برای تنوع و گسترش، به ویژه در حوزه صادرات غیر سنتی وجود دارد. همچنین نیاز به بهبود خدمات حمایتی کشاورزی در زمینه هایی مانند تولید بذر با کیفیت بالا یا ساخت سدها و سیستم های آبیاری وجود دارد.

گردشگری دومین کشور پر درآمد ارز خارجی در کنیا است. جذابیت پایدار مناظر، حیات وحش، آب و هوا و خط ساحلی استوایی این کشور، امکان ایجاد یک صنعت بزرگ هتلداری و یک پایگاه گردشگری سالم را فراهم کرده است. یک الگوی فصلی نسبتاً مشخص وجود دارد که اکثر گردشگران در طول دوره تعطیلات نیمکره شمالی (ژوئیه / آگوست / سپتامبر) و در طول ماه های زمستان شمالی (دسامبر / ژانویه / فوریه) از آن بازدید می کنند. فصول بارانی در آوریل/مه و نوامبر پتانسیل بازدیدکنندگان را در این زمان ها کاهش می دهد.

کنیا دارای بهترین صنعت هتلداری توسعه یافته در جنوب صحرای آفریقا است که به طور متوسط حدود 31400 تخت در هر شب ارائه می دهد. این ظرفیت تا حد زیادی در نایروبی، Coast ant the Park متمرکز شده است. استاندارد بالای خدمات در هتل های کنیا توسط کالج Utalii که برنامه های آموزشی در تمام جنبه های گردشگری و پذیرایی ارائه می دهد حمایت می شود. ظرفیت آن، متأسفانه بسیار کمتر از نیازهای صنعت است و برنامه هایی برای گسترش آن در حال انجام است.

میانگین افزایش بازدیدکنندگان از زیرساخت های موجود پیشی می گیرد و فرصت های قابل توجهی برای ارائه دهندگان استراحتگاه های تخصصی تر، مراکز بهداشتی، امکانات ورزش های آبی و جاذبه های جدید وجود دارد که جذابیت بخش های دیدنی و جذاب اما تاکنون نسبتاً کم بازدید از کشور را ایجاد می کند.

اکثر سرمایه گذاری های خارجی در کنیا توسط قانون حمایت از سرمایه گذاری های خارجی (FIPA) اداره می شود. بر اساس این قانون، به سرمایه‌گذاری‌های خارج از کشور در صنایع یا بخش‌های اقتصادی خاص می‌توانند گواهی شرکت‌های تایید شده (CAE) اعطا شوند. این امر امکان بازگرداندن سرمایه اولیه و واریز سود سهام یا بهره را فراهم می کند. اصلاحات اعمال شده در قانون در سال 1988 مقرر می کند که سرمایه گذاری های جدید و سود سرمایه گذاری شده را می توان به ارز خارجی تعیین کرد. در صورت عدم سرمایه گذاری، موجودی هایی که برای بازگرداندن فوری در دسترس نیستند، می توانند به مدت 5 سال در اوراق بهادار دولتی سرمایه گذاری شوند.

هیچ محدودیت قانونی در مورد درصد مالکیت خارجی وجود ندارد، اما اولویت کلی به پروژه هایی با مشارکت کنیا، بازارهای صادراتی تضمین شده، پتانسیل اشتغال نیروی کار، یا پروژه هایی با پایگاه روستایی داده می شود. بخش های اولویت دار، سرمایه گذاری های صادرات محور، صنایع واسطه ای و فرآوری محصولات کشاورزی هستند.